Tunca KORTANTAMER Hakkında

Mine MENGİ

Tunca Kortantamer’in portresini çizmek, yetiştiği çevreden, ortamdan başlayıp gördüğü

eğitime, onu yapan kişilik özelliklerine O’nu anlatmak kolay bir iş değil…

Kendi uzmanlık alanındaki akademik dünyanın merkezinde etkin olmuş; hem ülkesinde

hem de yurt dışında ilişki ağını kurmuş; kendisini kuşatan olumsuz koşullara, yıpratıcılığa karşın,

yaratıcı, eleştirel bilimi ortaya koyabilmiş; kalıcı işler yapıp eser bırakmış bir bilim ve kültür

adamı Tunca Kortantamer… Divan Edebiyatına olan ilgisinin, sevgisinin yanı sıra tarih, felsefe,

psikoloji vb. alanlarda da okuyup araştıran, disiplinler arası çalışmayı bilen bir akademisyen…

Milli değerlerle, evrensel olanları biri birinden ayırıp birleştirebilen bir Cumhuriyet aydını Tunca

Kortantamer…

Serhat şehri Edirne’den akıp giden üç nehir: Arda, Meriç, Tunca… Arda nehirlerin en

büyüğü, en gür akanı, sonra Meriç, Tunca ise Edirne’den geçip Bulgaristan topraklarında

Karadeniz’e kavuşan bu üç nehrin en küçüğü, yatağı en dar olanı…

Tunca Kortantamer,1940’lı yılların çocuğudur. II. Dünya Savaşı’nın yoklularını,

yoksulluklarını yaşayan bir Türkiye’nin, bir Türk ailesinin çocuğudur. Savaş yıllarının o güç

koşulları içinde baba Mehmet Kortantamer ile anne Saffet Kortantamer doğdukları Rumeli

topraklarından, sınır şehri Edirne’den ayrılıp Anadolu’ya gelmişlerdir. Anadolu’ya geldikten sonra

doğan ikisi erkek biri kız çocuklarına da geride bıraktıkları topraklarının üç nehrinin, Tunca, Meriç

ve Arda Nehirlerinin adlarını vermişlerdir. Ama nehirlerin büyüklük sıralarına uymaksızın büyük

erkek çocuklarının adını Tunca, kız olan ortancanınkini Meriç ve en küçüğün adını da Arda

koyarak…

Ben ve ailem, büyük amcam, çocukları, gelinleri, torunları ve çoğu baba tarafımdan başka

Edirneli hısım akraba, hep birlikte Ankara’nın doğusundaki mütevazı bir mahallede, Üreğil’de

oturuyorduk. Önce amcam Edirne’den gelip iş güç sahibi olmuş; yer yurt edinmişti burada. Sonra

da babam. Çocukluklarında savaş görmüş, Bulgar Harbi’ni yaşamış olan bu insanlar,

Cumhuriyet’in ilanından sonra sınır şehri Edirne’den ayrılıp başkent Ankara’ya gelmişlerdi. Belli

ki Ankara’da yerleşmeyi gelecekleri açısından daha güvenli bulmuşlardı. Ankara’da yerleştikten

sonra da yıllarca burada oturup iş güç sahibi olacak; çocuklarını büyüteceklerdi bu şehirde. Ben

Ankara’da doğup Ankara’da büyüdüm.

Günün birinde Kortantamerler de üç çocukları ile birlikte Üreğil’e gelip yerleştiler.

Ankara’ya Çankırı’dan gelmişlerdi; ama Çankırı Edirne’den sonra Anadolu’daki ilk durakları

mıydı bilemiyorum! Baba Mehmet Kortantamer demiryolcuydu. Ömrü trenlerde geçti. Amcamın

eşi Saadet Hanım ile Mehmet Kortantamer’in eşi Saffet Hanım-bizim dünya tatlısı Saffet Ablamız-

kardeştiler. Onların gelişleri ile Üreğil’deki akraba sayımız daha da artmıştı. Mutluyduk.

Çocukluğumun ve gençliğimin mutlu yıllarının bir kısmını geçirdiğim Ankara’nın

Üreğil’inde büyük küçük, yaşlı genç çoğu zaman birlikte oturup kalkardık. Bayramlarda

büyüklerin ellerini öpüp bayram parası almak için bütün çocuklar sıraya girer; hemen her bayram

amcamın evinde kurulan bayram sofrasına hep birlikte otururduk. Kalabalık gürültü, bir şamatadır

giderdi; ama hepimiz mutluyduk. Tek katlı, bahçeli evlerimiz vardı. O zamanlar henüz apartman

dairesinde oturma modası çıkmamıştı. Evlerimiz, bahçelerimiz var olmasına vardı ama yine de

amcamların meyve bahçesinde bir araya gelmeyi yeğlerdik. Çünkü orada, kocaman meyve

bahçesinde olmadık yaramazlıkları yapar, ağaçlara tırmanır, dalları kırar, düşer kalkar, kedilerin

kuyruklarını çeker, evin önünden akan kurbağalı derenin kurbağalarını taşlardık. Kavga edip

dövüştüğümüz de olurdu elbette. Ama Tunca en haşarılarımızdan değildi. O, daha o zamanlar bir

köşeye çekilip eline geçirdiğini okumayı ya da düşünmeyi tercih ederdi.

PROF. DR. TUNCA KORTANTAMER