Viyolonsel ( Çello ) Hakkında Bilgi

Viyolonsel olarak da bilinen çello keman ailesinin üyesi olan bir yaylı çalgıdır. Kemandakine benzeyen bir yayla çalınır. Keman şeklinde olmakla beraber daha büyüktür. Yaklaşık 1.20 m uzunlukta ve en geniş yerinde 40 cm civarında olan çello bu boyutları yüzünden oturarak çalınır. Yere dayanan bir çubuk üzerinde duran çello müzisyenin bacakları arasına alınıp bir yayla çalınır. Viyoladan büyük, kontrbastan küçük, dört sürtme telli bir orkestra çalgısıdır viyolonsel. Ötüm gövdesi genellikle 75 cm kadardır. Süyeklerinin dışındaki genel görünümü ve tahtası kemanın aynıdır. Yalnız kemana oranla daha büyük boyutlu bir çalgıdır. Ucunda bulunan bir madensel uca sahiptir. Keman gibi dört yay sahiptir ve müzisyenin ellerinin perdeler üzerinde gezmesiyle değişik tonlar elde edilir. Bu yüzden çello’nun ses genişliği 4 oktavdan fazladır. 17. yüzyılda İtalya’da ortaya çıktı. Daha büyük ses hacmine ve çalgı ustalığına dayandığı için 18. yüzyılda gamba violasının yerini aldı. Bugün de yerini korumaktadır. Rostropoviç Pablo Cassals Jacquelin de Pera Misch Maisky William Lloyd Weber ünlü violonsel solistleri arasındadır.

Çellonun Tarihçesi

Günümüze kadar da kalabilen bazı çellolar 1560 larda İtalyan imalatçı Andrea Amati tarafından yapılmışlardır. 18. yy sonlarına kadar çello ön planda olan bir enstrüman değildi ve müzikteki bas sesi vererek parçadaki boşlukları doldururdu. Ancak barok döneminde Antonia Vivaldi ve Luigi Boccherini gibi besteciler yalnızca çello için suitler yazdılar. 19.yy gelindiğinde çello için konçerto ve benzeri eserler Johannes Brahms ve Antonin Dvorak gibi isimler tarafından yazılmışlardı. 20. yy da da Sergei Prokofiev ve Dmitri Shostakovich gibi besteciler çello’nun olanaklarını keşfedip bir solo enstrüman olarak geliştirdiler.